|
|
|
Jan Paweł II
Jan Paweł II
z homilii podczas kanonizacji świętej Jadwigi Królowej,
8 czerwca 1997
(...) Od Niego właśnie, od Chrystusa wawelskiego, przy tym czarnym krucyfiksie nauczyłaś się Królowo Jadwigo, dawać życie za braci.
Twoja głęboka mądrość i szeroka aktywność płynęły
z kontemplacji - z osobistej więzi z Ukrzyżowanym. Contemplatio et vita activa tu zyskiwały słuszną równowagę.
Dlatego nigdy nie utraciłaś tej "najlepszej cząstki" [por. Łk 10, 42] - obecności Chrystusa. Dziś chcemy uklęknąć razem
z tobą, Jadwigo, u stóp wawelskiego krzyża, aby usłyszeć echo tej lekcji miłości, której ty słuchałaś. Od ciebie chcemy uczyć się, jak ją wypelniać
w naszych czasach.(...)
Nieraz klękałaś u stóp wawelskiego krucyfiksu, ażeby uczyć się takiej ofiarnej miłości od Chrystusa samego. I nauczyłaś się jej.
Potrafiłaś życiem swoim dowieść, że miłość jest największa.(...)
I od Niego właśnie, od Chrystusa wawelskiego, przy tym czarnym krucyfiksie, do którego pielgrzymują krakowianie co roku w
Wielki Piątek, nauczyłaś się, Jadwigo królowo, dawać życie za braci.(...)
Święta nasza królowo, Jadwigo, ucz nas dzisiaj - na progu trzeciego tysiąclecia - tej mądrości
i tej miłości, którą uczyniłaś drogą swojej świętości. Zaprowadź nas, Jadwigo, przed wawelski krucyfiks, abyśmy jak ty poznali,
co znaczy miłować czynem i prawdą, i co znaczy być prawdziwie wolnym. Weź w opiekę swój naród i Kościół, który mu służy, i wstawiaj
się za nami u Boga, aby nie ustała w nas radość. Raduj się, matko Polsko! Gaude, mater Polonia!
|